Dlaczego kanadyjska służba cywilna potrzebuje więcej „hydraulików”, a mniej „poetów”

Donald J. Savoie poświęcił dekady na badanie wewnętrznych mechanizmów kanadyjskiej biurokracji federalnej. Obserwował, jak Ottawa staje się coraz bardziej scentralizowana i zatłoczona przez, jak sam to określa, „poetów”, myślicieli politycznych i doradców, podczas gdy „hydraulicy”, czyli pracownicy pierwszej linii świadczący usługi Kanadyjczykom, nie są traktowani priorytetowo. W wywiadzie dla National Post, omawiającym tę koncepcję, opisaną w jego najnowszej książce „Speaking Truth to Canadians About Their Public Service” , Savoie wyjaśnia, dlaczego ta nierównowaga ma znaczenie. Savoie jest profesorem kanadyjskiej katedry badań w dziedzinie administracji publicznej i zarządzania na Uniwersytecie w Moncton.

Dziękuję za pytanie, dobre. Wielokrotnie udzielałem wywiadów na temat tej książki, ale niewielu z nich zainteresowało się poetami i hydraulikami, a myślę, że to kluczowe.

Poeci to ludzie głównie z Ottawy, którzy są częścią rządu, zajmują się kwestiami politycznymi, pełnią funkcję łączników, koordynują działania lub współpracują z mediami lub ministrami, aby definiować politykę.

To hydraulicy świadczą usługi Kanadyjczykom. To do nich składałeś wniosek o paszport, do nich składałeś wniosek o emeryturę lub inny program, do którego chcesz uzyskać dostęp; to oni świadczą programy i usługi Kanadyjczykom. Różnica między poetami a hydraulikami jest więc dość wyraźna.

W ciągu ostatnich 10 lat liczba ta gwałtownie wzrosła. W 2014 roku było ich 340 000, w 2025 roku będzie ich już 445 000, więc widać różnicę. To o ponad 100 000 więcej.

Wzrost wyraźnie sprzyja poetom. Mówię tak po prostu ze względu na ogromną liczbę urzędników państwowych w Ottawie – liczba ta wzrosła. I nie wzrosła nawet w przybliżeniu w takim samym stopniu w biurach lokalnych i regionalnych.

Jaka jest prawidłowa liczba? Jaki jest właściwy procent? Szczerze mówiąc, trudno na to odpowiedzieć. Przypomnę, że 40 lat temu około 25 procent urzędników federalnych pracowało w Ottawie, a 75 procent w regionach, i brzmiało to jak prawidłowa liczba. Dlatego uważam, że powinniśmy do tego dążyć.

Mogę powiedzieć, że we Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych liczba urzędników państwowych w stolicy kraju, czy to w Londynie, Waszyngtonie czy Paryżu, jest w żaden sposób nie tak wysoka jak w Kanadzie.

Na przykład w Wielkiej Brytanii, choć chciałbym się tu wypowiedzieć, 75 procent urzędników państwowych pracuje poza Londynem, a rząd w ciągu ostatnich kilku lat celowo podejmował działania mające na celu przenoszenie coraz większej liczby urzędników państwowych poza Londyn.

Żaden kraj zachodni nie zgromadził w regionie stołecznym tak dużej liczby pracowników jak Kanada.

W Ottawie nie brakuje ludzi, którzy próbują myśleć przyszłościowo. Myślę, że problem leży w świadczeniu usług. To ludzie dzwonią do Revenue Canada, żeby uzyskać odpowiedzi na pytania dotyczące podatku dochodowego, a urząd ma problemy z wydawaniem paszportów.

Więc, wielkie myśli, tysiące z nich w Ottawie są opłacane za wielkie myśli. Nie sądzę, żeby brakowało wielkich myśli, po prostu brakuje ludzi świadczących usługi Kanadyjczykom.

Nie potrzebujesz armii ludzi, żeby wymyślić wielkie myśli.

Myślę, że sektor prywatny nie ma innego wyboru, jak tylko znaleźć właściwą równowagę, bo jeśli duża firma z sektora prywatnego nie znajdzie właściwej równowagi, rynek jej to podpowie. Konkurencja podpowie jej, żeby znalazła właściwą równowagę.

W sektorze prywatnym istnieje naturalna równowaga, która występuje tylko dlatego, że istnieje konkurencja, istnieją siły rynkowe i wszelkiego rodzaju siły, które decydują o tym, jak ważne jest prowadzenie wydajnej działalności. W sektorze publicznym tych sił nie ma.

Mogę tylko powiedzieć, że życzę im wszystkiego najlepszego. Myślę, że lepszym rozwiązaniem byłoby, gdybyśmy – skoro mamy prawie 300 organizacji federalnych, mamy 100 programów rządu federalnego – dokładnie przyjrzeli się wszystkim swoim organizacjom i programom i sprawdzili, które z nich dawno straciły ważność. Sprawdzili, które programy nie cieszą się już takim zainteresowaniem, jak na początku. Myślę, że można by przeprowadzić znaczną redukcję organizacji i programów.

Cięcia o 15 procent wysyłają sygnał, że każdy program, każda organizacja ma ten sam priorytet, po prostu wyciśnijmy 15 procent. Myślałem, że lepszym rozwiązaniem byłoby dostrzeżenie, że mamy programy, które nie pasują do naszego programu. Mamy organizacje, które nie służą celowi, dla którego zostały pierwotnie utworzone, więc dlaczego nie przyjrzeć się temu, kiedy już to oczyścimy, a potem może zajmiemy się tymi 15 procentami?

Jest ich kilka, ale nie za wiele, podam przykład. Jeśli zatrudnisz audytora w Revenue Canada, każdy zatrudniony audytor może wygenerować X przychodu. Zatrudniasz więc audytora i możesz spodziewać się zwrotu.

Ale w większości przypadków, przynajmniej w przypadku poetów, jak ocenić ich pracę? To zależy od punktu widzenia. Poeta może mieć 101 powodów, dla których coś się nie udaje. Winni są politycy, media, brak środków, można znaleźć mnóstwo powodów.

Można znaleźć znaczniki, które działają po stronie dostawy, nie można znaleźć znaczników, które działają po stronie poety.

To najnowszy artykuł z serii National Post o tym, jak Kanada wygrywa. Przeczytaj wcześniejsze części tutaj.

Nasza strona internetowa to miejsce, gdzie znajdziesz najświeższe wiadomości, ekskluzywne newsy, długie artykuły i prowokacyjne komentarze. Dodaj stronę nationalpost.com do zakładek i zapisz się na nasz newsletter polityczny „First Reading” tutaj .